Het vierde rijk reserveerde de Bewaker voor het vuur. Met takken en twijgen maakte hij een staf. Bovenaan bevestigde hij een rond glas dat hij vulde met het overgebleven water van de ster. Hij hield de staf omhoog om het licht van de zon te vangen. De stralen bundelden zich tot een straal die zo krachtig was dat ze alles in vuur en vlam zette. De Bewaker stopte het vuur in de kern van een uitgedoofde vulkaan waar het geen kwaad kon aanrichten. Hij noemde het rijk Land van Vlammen en Vuur.
Eeuwen geleden had een van de laatste drakenmoeders die de aarde bevolkten haar ei diep in de buik van de vulkaan verborgen. De moeder stierf toen een komeet insloeg op de aarde, maar het drakenei bleef intact. In de kern sluimerde nog altijd een beginnend leven.
Het vuur dat de Guardian in de buik van de vulkaan bewaarde, was heet. Heet genoeg om iets te broeden. Zo werd op een dag diep in de vulkaan een jonge draak geboren. Zijn naam was Fogo. Elke dag werd hij groter en sterker. Zijn lichaam was bedekt met glinsterende grijsgroene schubben die hem beschermden tegen het hete vuur in de vulkaan. Hij spuwde vlammen en probeerde uit de buik van de vulkaan te ontsnappen.
In het Land van Vlammen en Vuur arriveerdden plots Vuurridders. Ze droegen glanzende harnassen en helmen die het vuur van Fogo konden weerstaan. Hun hoofdman vertelde de Bewaker dat ze meteen naar het land gereisd waren toen ze van de Aardmannen en Elfen hoorden dat er opnieuw een draak was opgestaan. De ridders hadden een enorme schildwagen gebouwd waarmee ze tot bij het hoofd van de draak konden. Ze hielden hem met hun vlammende zwaarden in bedwang.
